“Ik ben zelf hulpverlener met eigen ervaring. Moet ik mijn eigen ervaring wel of niet inzetten in het contact met mijn cliënten? Wat vertel ik wel of wat vertel ik niet?”

“Niemand van mijn collega’s weet dat ik een psychische aandoening heb. Vertel ik het of vertel ik het niet? Hoe zullen daarna over me denken? Welke gevolgen heeft het voor mijn loopbaan?

Zou jij als psycholoog  zeggen op het werk dat jij een psychische kwetsbaarheid hebt? Of is het onprofessioneel? Zou je bang zijn voor negatieve reacties? Welke voordelen zou het geven?

Aan wie zou je het durven vertellen op het werk? Zou je het aan je cliënten vertellen? Waarom wel? Waarom niet?

Wat zou voor jou de doorslag geven om het te vertellen? Wat zou je nodig hebben om te durven kiezen voor openheid? Hoe zou jij je voelen als je niet geheimzinnig meer hoeft te doen?

Als psycholoog zet je je met hart en ziel in voor je cliënten om ze te helpen met hun klachten. Toch heerst er nog het idee dat als je als psycholoog zelf ‘iets’ hebt dat je daar beter niet open over kunt zijn. Al vroeg in de opleiding leer je om je te verhouden met optimale nabijheid en professionele distantie naar je cliënten.

Toch zien we steeds meer op social media dat steeds meer psychologen zich hiertegen verzetten en voor openheid kiezen. Hun openheid wordt warm ontvangen.  Wordt het niet tijd dat we anders hierover denken?

WORKSHOP

‘Ik heb ook een psychische stoornis. Vertel ik het wel of vertel ik het niet aan cliënten?

De impact van zelfonthulling in het contact met cliënten en op je loopbaan’

In ggz-instellingen werken tegenwoordig ervaringswerkers. Dit zijn ervaringsdeskundigen die geschoold zijn hoe ze hun eigen ervaring kunnen inzetten in de begeleiding van cliënten.

Ook werken er medewerkers met eigen ervaring in traditionele ggz functies zoals psychiaters, psychologen en verpleegkundigen. Heel lang is het inzetten van eigen ervaring in dergelijke functies beschouwd als onprofessioneel en ‘not-done’. Maar de inzichten hierover beginnen te veranderen. Tegelijkertijd staan deze professionals voor dilemma’s als ‘word ik dan nog serieus genomen?’, ‘gaan mijn collega’s niet roddelen?’, ‘wat betekent dit voor mijn verdere loopbaan?’.

Doel

Openheid geven is een eigen keuze. Ieder bepaalt dit voor zichzelf. Openheid moeten geven is ook niet het doel van de workshop. Het doel is het vooroordeel doorbreken onder hulpverleners alsof je als hulpverlener geen psychische aandoening kan of mag hebben. Met de mythe ‘de dokter kan niet of mag niet ziek zijn’ doen we elkaar maar ook cliënten tekort.

Hulpverleners zijn niet anders dan andere mensen en net zo kwetsbaar als ieder ander om ook psychisch ziek te raken. Ik gaf hierover een interview in Het Parool.

Resultaten

In een workshop speciaal gericht op ggz-medewerkers met eigen ervaring in functies zoals psychiater, psycholoog of verpleegkundige bespreken we

• de voor-en nadelen van openheid
• aan wie vertel je wat (cliënt versus collega)
• hoe vertel je je verhaal?

Neem contact op voor de mogelijkheden